Επίσης το "HaitianFight Song" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει ηχογραφήσει όπως καιτο "Reincarnation Of A Lovebird", ένα αλά 40's tribute στον Charlie Parker. (Atlantic Rhino) Ολόκληρη η δεκαετία του '50 είναι γεμάτη από τους πολυποίκιλους πειραματισμούς του.
Ο Charles Mingus το '51 θα μεταφερθεί στη Νέα Υόρκη και θα έρθει σε επαφή με τη σχολή του πιανίστα Lennie Tristano που θα του ανοίξει καινούργιους ορίζοντες με την τόσο εστετίστικη cool πολυφωνικήτου αντίληψη για την τζαζ σύνθεση.
Ο Mingus υπαγόρευε ή τραγουδούσε στο πιάνο τα μέρη τα οποία οι σολίστες μάθαιναν από μνήμης. Τα πολυφωνικά μέρη δεν είναι πλέον επινόηση ενός ανθρώπου, αλλά δομούνται με βάση την προσωπικότητα των μουσικών πουσυμμετέχουν. Η ίδια η φόρμα «ανοίγει» υπακούοντας στη θέλησή τους. Έτσι η πολυφωνία προκύπτει από τη σύμπραξη διαφορετικών μουσικών προσωπικοτήτων που μέσα σ' αυτό το «οργανωμένο χάος», όπως εκείνος το αποκαλούσε, είναι ελεύθεροι να αυτοσχεδιάσουν. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι μερικά απότα αριστουργήματα της «μινγκουσιανής αισθητικής», όπως το «Blues and Roots», το «Oh Yeah!», το «The Black Saint and the Sinner Lady», το «Pithicantropus erectus» ή το «The Clown» και το «Changes» ήταν τα αποτελέσματα της πραγματικά επαναστατικής δουλειάς που γινόταν σ' αυτά τα εργαστήρια δεν είχαν ποτέ «μόνιμο προσωπικό» από τα οποία πέρασαν κατά καιρούς μεγάλοι αυτοσχεδιαστές.
Έτος κυκλοφορίας: 1998
Είδος: jazz
Περιεχόμενα:
01. Haitian Fight Song
02. Blue Cee
03. Reincarnation Of A Lovebird
04. The Clown
05. Passions Of A Man
06. Tonight At Noon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου