"Τα ζεϊμπέκικα μου προκαλούν σεβασμό και μου επιφύλαξαν μια υπέροχη καλλιτεχνική δικαίωση, όταν δοκίμασα να αποδώσω το βαθύτερο νόημα τους έξω από το χώρο διασκέδασης με τον οποίο είναι συνδεδεμένο.
Δε θα μπορούσα να ονειρευτώ ιδανικότερο και πιο παράδοξο βήμα απ' το εκκλησίαστικο, για να τραγουδήσω αυτά τα τραγούδια, και η εμπειρία μου αυτή στη Γαλλία, τον Οκτώβρη του 1999, ήταν η αφορμή, για να τα ηχογραφήσω με τους ιδιους τρεις μουσικούς.
O επιβλητικός χώρος των εκκλησιών, αλλά και το θρησκευτικό δέος που μας κατέβαλε με το να σταθούμε και μόνο ως λαϊκοί μπροστά στην Ιερή Τράπεζα των εν ενεργεία καθολικών εκκλησιών μας βοήθησαν να υψωθούμε μαζί με τα τραγούδια των απόκληρων χωρίς αναστολές, ενώ κάπου χαμογελούσε ικανοποιημένος και ο Βάκχος.
Ευχαριστώ θερμό τούς συνεργάτες μου και το μουσικό Δημήτρη Πατερέλλη για τη συνεργασία του στην επιλογή των τραγουδιών".
Νένα Βενετσάνου
Το "Ζεϊμπέκικο - Λαϊκές Προσευχές" της Νένας Βενετσάνου είναι μια επιλογή από 14 γνωστά και αγαπημένα ζεϊμπέκικα του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Μπηθικώτση, τουΚαλδάρα και άλλων που, ως μια ενότητα, ερμηνεύτηκαν στο Φεστιβάλ ΙερώνΤραγουδιών το 1999, στη Μασσαλία.
Η Βενετσάνου, με τη μακρόχρονη θητεία της στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού, πραγματεύεται τη μεταφυσική σχέση των Ελλήνων με το μαγικό αυτό ρυθμό. Η φωνή της, γεμάτη όγκο και εκφραστικότητα, αποδίδει με τρόπο μοναδικό τα τραγούδια, σεβόμενη την εσωτερικότητα και την έκσταση που πηγάζει από αυτά, "η οποία ξεδιπλώνεται συγχρόνως στο τρίπτυχο της μουσικής, του λόγου και τουχορού".
Τα ζεϊμπέκικα αυτά δεν τραγουδήθηκαν στο χώρο επιτέλεσής τους (στους χώρους διασκέδασης δηλαδή), αλλά στους επιβλητικούς χώρους των εκκλησιών, όπου και έγιναν οι συναυλίες του Φεστιβάλ. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, με τη λιτή οργανική συνοδεία ενός μπουζουκιού και μιας κιθάρας, τραγούδια όπως το "Πριν το χάραμα μονάχος", το "Γεννήθηκα για να πονώ" ή το "Τα ματόκλαδά σου λάμπουν" παίρνουν μια άλλη διάσταση: μετουσιώνονται σε επικλήσεις και προσευχές, χάρη στην κορυφαία ερμηνεία της Βενετσάνου, που με τη ζεστή και πλατιά φωνή της ενσαρκώνει "τη δύναμη και τη γλύκα, το δράμα και την τρυφερότητα, τον πόνο και το γέλιο"...
Ένας πολύ αξιόλογος δίσκος, με αφετηρία το παλιό υλικό, όπου όμως ακολουθεί διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Τραγούδια που εξακολουθούν να λάμπουν, αρκετές δεκαετίες μετά τη σύνθεσή τους, στην κατανυκτική ατμόσφαιρα τωνεκκλησιών. Μας κάνουν έτσι να αναρωτιόμαστε πού οφείλεται αυτή η δύναμή τους. Την απάντηση μας τη δίνουν τα ίδια, με κάθε καινούρια εκτέλεση ή ακρόασή τους.
Σας προτείνω το δίσκο ανεπιφύλακτα!
Δε θα μπορούσα να ονειρευτώ ιδανικότερο και πιο παράδοξο βήμα απ' το εκκλησίαστικο, για να τραγουδήσω αυτά τα τραγούδια, και η εμπειρία μου αυτή στη Γαλλία, τον Οκτώβρη του 1999, ήταν η αφορμή, για να τα ηχογραφήσω με τους ιδιους τρεις μουσικούς.
O επιβλητικός χώρος των εκκλησιών, αλλά και το θρησκευτικό δέος που μας κατέβαλε με το να σταθούμε και μόνο ως λαϊκοί μπροστά στην Ιερή Τράπεζα των εν ενεργεία καθολικών εκκλησιών μας βοήθησαν να υψωθούμε μαζί με τα τραγούδια των απόκληρων χωρίς αναστολές, ενώ κάπου χαμογελούσε ικανοποιημένος και ο Βάκχος.
Ευχαριστώ θερμό τούς συνεργάτες μου και το μουσικό Δημήτρη Πατερέλλη για τη συνεργασία του στην επιλογή των τραγουδιών".
Νένα Βενετσάνου
Το "Ζεϊμπέκικο - Λαϊκές Προσευχές" της Νένας Βενετσάνου είναι μια επιλογή από 14 γνωστά και αγαπημένα ζεϊμπέκικα του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Μπηθικώτση, τουΚαλδάρα και άλλων που, ως μια ενότητα, ερμηνεύτηκαν στο Φεστιβάλ ΙερώνΤραγουδιών το 1999, στη Μασσαλία.
Η Βενετσάνου, με τη μακρόχρονη θητεία της στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού, πραγματεύεται τη μεταφυσική σχέση των Ελλήνων με το μαγικό αυτό ρυθμό. Η φωνή της, γεμάτη όγκο και εκφραστικότητα, αποδίδει με τρόπο μοναδικό τα τραγούδια, σεβόμενη την εσωτερικότητα και την έκσταση που πηγάζει από αυτά, "η οποία ξεδιπλώνεται συγχρόνως στο τρίπτυχο της μουσικής, του λόγου και τουχορού".
Τα ζεϊμπέκικα αυτά δεν τραγουδήθηκαν στο χώρο επιτέλεσής τους (στους χώρους διασκέδασης δηλαδή), αλλά στους επιβλητικούς χώρους των εκκλησιών, όπου και έγιναν οι συναυλίες του Φεστιβάλ. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, με τη λιτή οργανική συνοδεία ενός μπουζουκιού και μιας κιθάρας, τραγούδια όπως το "Πριν το χάραμα μονάχος", το "Γεννήθηκα για να πονώ" ή το "Τα ματόκλαδά σου λάμπουν" παίρνουν μια άλλη διάσταση: μετουσιώνονται σε επικλήσεις και προσευχές, χάρη στην κορυφαία ερμηνεία της Βενετσάνου, που με τη ζεστή και πλατιά φωνή της ενσαρκώνει "τη δύναμη και τη γλύκα, το δράμα και την τρυφερότητα, τον πόνο και το γέλιο"...
Ένας πολύ αξιόλογος δίσκος, με αφετηρία το παλιό υλικό, όπου όμως ακολουθεί διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Τραγούδια που εξακολουθούν να λάμπουν, αρκετές δεκαετίες μετά τη σύνθεσή τους, στην κατανυκτική ατμόσφαιρα τωνεκκλησιών. Μας κάνουν έτσι να αναρωτιόμαστε πού οφείλεται αυτή η δύναμή τους. Την απάντηση μας τη δίνουν τα ίδια, με κάθε καινούρια εκτέλεση ή ακρόασή τους.
Σας προτείνω το δίσκο ανεπιφύλακτα!
Έτος κυκλοφορίας: 2000
Είδος: λαϊκό/ρεμπέτικο
Περιεχόμενα:
1. ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ ΜΟΝΑΧΟΣ
2. ΚΑΤΣΕ Ν'ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΙΑ ΠΕΝΙΑ
3. ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ
4. ΤΑ ΜΑΤΟΚΛΑΔΑ ΣΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ
5. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΟΥ
6. ΑΠΟΨΕ Μ'ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ
7. ΓΕΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΝΩ
8. ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑΡΕΠΗ
9. Η ΠΑΞΙΜΑΔΙΚΛΕΦΤΡΑ
10. ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΤΟΥ ΒΡΕ ΠΟΝΗΡΗ
11. ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΑ ΚΙ ΕΡΧΟΜΑΙ
12. ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ Ο ΜΑΓΚΑΣ
13. ΝΥΧΤΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ
14. ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου