Δεκατρία τραγούδια σε μουσική και στίχους του ίδιου. Ένα ερμηνεύει ο Δημήτρης Μυστακίδης, πέντε ο Γιώργος Νταλάρας, δύο ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, τέσσερα ο ίδιος ο δημιουργός και ένα μία νέα φωνή, η Ανατολή Μαργιόλα.
Το σίγουρο είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με πολύ ταλέντο, καλές προθέσεις και καλή αισθητική.
Ο Βασίλης Φλώρος ευτύχησε να δει τα στοιχεία αυτά να αναγνωρίζονται από καλλιτέχνες του διαμετρήματος των Γ. Νταλάρα και Δ. Ζερβουδάκη, αλλά και από κορυφαίους μουσικούς όπως οι Δ. Μυστακίδης, Φ. Σιώτας και Αλ. Αποστολάκης.
Είναι πραγματικά "ευχής έργον" να έχεις τέτοιους συνοδοιπόρους στην πρώτη σου δισκογραφική δουλειά.
Όλη η ατμόσφαιρα του δίσκου, από τις συνθέσεις μέχρι και τη θεματολογία των τραγουδιών, σε πείθει αμέσως ότι έχεις να κάνεις με έναν καλλιτέχνη έντονα επηρεασμένο από τα θετικά στοιχεία της λεγόμενης "Σχολής της Θεσσαλονίκης" (Παπάζογλου, Μάλαμας, Ζερβουδάκης κ.ά.) ή γενικώς από τη γενιά των τραγουδοποιών του ’90. Ειδικότερα, δε, ακούς μεγάλη επιρροή από τον Θ.Παπακωνσταντίνου - κυρίως στο στίχο - αφού ο πυρήνας της θεματολογίας μοιάζει με εξιστορήσεις ενός Πηλιορείτη βαρκάρη σε κάποιο καφενείο.
Αναφορές σε θέματα καθημερινά ή ακόμη και αστρικά, μυθολογικά, που ενδιάμεσα σχολιάζουν με αφαιρετικό (και κάποιες φορές αόριστο) τρόπο πιο... απτές καταστάσεις ("Αν δεν υπήρχε το γιατί / τι θα ’τανε το διότι / θα ’φτάναν στο στερέωμα / οι τελευταίοι πρώτοι").
Περιεχόμενα:
1) Τα στοιχειά της παρακμής (Γιώργος Νταλάρας)
2) Η τρύπα (Βασίλης Φλώρος)
3) Ο ταξιδιώτης (Γιώργος Νταλάρας) (στον Πηλιορείτη λαογράφο Γιώργο Θωμά)
4) Η γη γυρίζει φάλτσα (Δημήτρης Μυστακίδης)
5) Άστρο της αυγής (Γιώργος Νταλάρας)
6) Στη δρακότρυπα (Δημήτρης Ζερβουδάκης)
7) Γεμιτζής (Βασίλης Φλώρος)
8) Φεγγαραχτίδα (Γιώργος Νταλάρας)
9) Περασματάρικο πουλί (Βασίλης Φλώρος)
10) Ο ασίκης (Γιώργος Νταλάρας)
11) Το κρυφό μανδράκι (Ανατολή Μαργιολά)
12) Η σπηλιά της φόνισσας (Βασίλης Φλώρος)
13) Του μετανάστη (Δημήτρης Ζερβουδάκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου