…”Cause I want, yes I want nobody spoil my fun”… Ο γκαραζοψυχεδελικός παππούς ονόματι Sky Saxon με πατημένα τα 60 και η παρέα του με άγριες διαθέσεις βρέθηκαν πριν ένα χρονο για άλλη μια φορά στα μέρη μας για να ένα «φροντιστήριο» του τι εστί garage και πως γίνεται ένα αντίστοιχο live. Δεν πιστεύω κανείς να περιμένει ύστερα από τη σαραντάχρονη καριέρα του ότι ο Sky Saxon θα βγάλει κάποιον δίσκο στον οποίο θα έχει αλλάξει ριζικά τον ήχο του ή ότι θα περιμένει να επιβεβαιωθεί ως μουσικός μέσω μίας νέας κυκλοφορίας. Η ιστορία άλλωστε μιλάει από μόνη της. Εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει προσφέρει όσο λίγοι στην εξέλιξη του rock και έχει επηρεάσει πλήθος μουσικών, οπότε το ελάχιστο με το οποίο του αξίζει να τον αντιμετωπίσουμε είναι σεβασμός και ειδικά σε τέτοιες εποχές όπου νεο-garage συγκροτήματα και κλώνοι της εποχής που μεγαλούργησε ο Saxon ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.
Στο "Transparency" βρίσκουμε τον Sky Saxon πιστό στις αξίες του. Ο δίσκος θα μπορούσε πολύ άνετα να γράφει ως χρονολογία κυκλοφορίας το 1967 αντί του 2005. Ναι, ο Saxon είναι ακμαίος και κυκλοφορεί έναν δίσκο με τον οποίο δείχνει ότι τα '60s είναι εδώ, ζωντανά και ακόμα μπορούν να συγκινήσουν. Ήδη από το πρώτο κομμάτι "You Gotta Ride" με το άλα "Wild Thing" riff ο Saxon μας δείχνει τα δόντια του και μας δηλώνει με το μοναδικό του τρόπο ότι η εφηβεία δεν περνάει ποτέ για κάποιους ανθρώπους (όπως λέει άλλωστε και ο ίδιος: "You got to ride if you wanna survive"), ενώ αμέσως μας παρουσιάζει την πιο άγρια διασκευή που έγινε ποτέ στο "My Little Red Book" του Βurt Bacharach και είναι εντυπωσιάκο το πως μεταμορφώνει ένα αθώο pop κομμάτι σε ένα ψυχεδελικό άνθος. Από τις πιο ωραίες στιγμές του δίσκου αποτελεί το "Seven Mystic Horsemen", ένα γλυκό sixties pop τραγούδι το οποίο οδηγείται από τον ήχο της farfissa.
Από το σημείο αυτό και μετά ο δίσκος βουτάει όλο και πιο βαθιά σε ψυχεδελικά μονοπάτια. Τι να ξεχωρίσει κανείς, το σκληρό fuzz και το ανατολίτικο όργανο του "Alakazam", το υπνωτικό "Day Time Girl" (ακούστε το και θα καταλάβετε πόσο είχαν επηρεαστεί οι Doors από τον Sky Saxon και τους Seeds); Η εφηβική αγριότητα του garage ξαναπαίρνει το πάνω χέρι με το "Lighter", πριν ο Saxon αρχίσει να ξεφεύγει προς το εσώτερο διάστημα με το μυστικιστικό "Sheeba" και θυμηθεί ξανά την pop πλευρά του, λίγο πριν το τέλος, με το πικρό "Walk Along". Για το τέλος μας κρατάει θέση στο "Space Ship" για ένα ταξίδι οχτώ μιλίων πάνω από τη γη.
Τι είναι τελικά το "Transparency"; Είναι η ειλικρινής κατάθεση ενός μουσικού που μεγαλούργησε στα sixties και επηρέασε, και συνεχίζει να επηρεάζει, μουσικούς όσο κανένας άλλος. Τι δεν είναι το "Transparency"; Απλά δεν είναι άλλη μία αρπαχτή. Από τι αποτελείται το "Transparency"; Fuzz, sixties pop, εφηβική αγωνία (ναι, εφηβική αγωνία και δε θέλω πικρόχολα σχόλια και πονηρά γελάκια επ' αυτού), μυστικισμό, ψυχεδέλεια και μια πυκνή παισθησιογόνα ομίχλη από την αρχή ως το τέλος του.Tα sixties είναι ζωντανά και τελικά ο Sky Saxon δε βρίσκεται εδώ για να απολαύσει το σεβασμό αλλά να απαιτήσει το θαυμασμό μας και το καταφέρνει. Σίγουρα ο πιο φρέσκος παλιομοδίτικος δίσκος με τον πιο νεαρό παππού στην ιστορία του rock. Αλήθεια, τι χρονιά είπαμε πως έχουμε..?
Στο "Transparency" βρίσκουμε τον Sky Saxon πιστό στις αξίες του. Ο δίσκος θα μπορούσε πολύ άνετα να γράφει ως χρονολογία κυκλοφορίας το 1967 αντί του 2005. Ναι, ο Saxon είναι ακμαίος και κυκλοφορεί έναν δίσκο με τον οποίο δείχνει ότι τα '60s είναι εδώ, ζωντανά και ακόμα μπορούν να συγκινήσουν. Ήδη από το πρώτο κομμάτι "You Gotta Ride" με το άλα "Wild Thing" riff ο Saxon μας δείχνει τα δόντια του και μας δηλώνει με το μοναδικό του τρόπο ότι η εφηβεία δεν περνάει ποτέ για κάποιους ανθρώπους (όπως λέει άλλωστε και ο ίδιος: "You got to ride if you wanna survive"), ενώ αμέσως μας παρουσιάζει την πιο άγρια διασκευή που έγινε ποτέ στο "My Little Red Book" του Βurt Bacharach και είναι εντυπωσιάκο το πως μεταμορφώνει ένα αθώο pop κομμάτι σε ένα ψυχεδελικό άνθος. Από τις πιο ωραίες στιγμές του δίσκου αποτελεί το "Seven Mystic Horsemen", ένα γλυκό sixties pop τραγούδι το οποίο οδηγείται από τον ήχο της farfissa.
Από το σημείο αυτό και μετά ο δίσκος βουτάει όλο και πιο βαθιά σε ψυχεδελικά μονοπάτια. Τι να ξεχωρίσει κανείς, το σκληρό fuzz και το ανατολίτικο όργανο του "Alakazam", το υπνωτικό "Day Time Girl" (ακούστε το και θα καταλάβετε πόσο είχαν επηρεαστεί οι Doors από τον Sky Saxon και τους Seeds); Η εφηβική αγριότητα του garage ξαναπαίρνει το πάνω χέρι με το "Lighter", πριν ο Saxon αρχίσει να ξεφεύγει προς το εσώτερο διάστημα με το μυστικιστικό "Sheeba" και θυμηθεί ξανά την pop πλευρά του, λίγο πριν το τέλος, με το πικρό "Walk Along". Για το τέλος μας κρατάει θέση στο "Space Ship" για ένα ταξίδι οχτώ μιλίων πάνω από τη γη.
Τι είναι τελικά το "Transparency"; Είναι η ειλικρινής κατάθεση ενός μουσικού που μεγαλούργησε στα sixties και επηρέασε, και συνεχίζει να επηρεάζει, μουσικούς όσο κανένας άλλος. Τι δεν είναι το "Transparency"; Απλά δεν είναι άλλη μία αρπαχτή. Από τι αποτελείται το "Transparency"; Fuzz, sixties pop, εφηβική αγωνία (ναι, εφηβική αγωνία και δε θέλω πικρόχολα σχόλια και πονηρά γελάκια επ' αυτού), μυστικισμό, ψυχεδέλεια και μια πυκνή παισθησιογόνα ομίχλη από την αρχή ως το τέλος του.Tα sixties είναι ζωντανά και τελικά ο Sky Saxon δε βρίσκεται εδώ για να απολαύσει το σεβασμό αλλά να απαιτήσει το θαυμασμό μας και το καταφέρνει. Σίγουρα ο πιο φρέσκος παλιομοδίτικος δίσκος με τον πιο νεαρό παππού στην ιστορία του rock. Αλήθεια, τι χρονιά είπαμε πως έχουμε..?
2 σχόλια:
Please re-upload! Thx!
It' ok now my friend..!
Δημοσίευση σχολίου