Καλό θα'ταν λοιπόν, πριν ακούσουμε τα τραγούδια του, να κάνουμε κι εμείς μια μικρή αναφορά στο πολυτραγουδισμένο αυτό "φυτό" !
Ιστορικά στοιχεία:
Η χρήση της κάνναβης είναι ευρύτατα διαδεδομένη σε όλους τους ιστορικά γνωστούς πολιτισμούς με πολυάριθμες εφαρμογές στην καθημερινή ζωή σαν διατροφικό, θεραπευτικό, ευφορικό και κατασκευαστικό μέσο.
α) Αρχαιότητα:
Η αρχαιότερη αναφορά στις θεραπευτικές χρήσεις της βρίσκεται στη "Βοτανοθεραπευτική" του Κινέζου αυτοκράτορα Shen Nung που χρονολογείται από το 2737 π.Χ., η οποία τη συνιστά ως φάρμακο κατάλληλο για μεγάλο αριθμό ασθενειών.
Στην ινδική Atharva Veda που χρονολογείται από το 2000 π.Χ. αναφέρεται σαν ιερό φυτό χρησιμοποιούμενο σε διάφορες θρησκευτικές ιεροτελεστίες.
Η κάνναβη εντοπίζεται στους Ασσυρίους τον 10 αιώνα π.Χ. (Quonoubou Quannapu), στους Εβραίους (Qanneb), (ττους 'Αραβες (Quannob), στους Πέρσες (Quannab), στους Έλληνες (κάνναβις).
Στην αρχαία Ελλάδα ο Ηρόδοτος (484 -420 π.Χ.) γράφει στην "Ιστορία" του ότι οι Σκύθες, σε θρησκευτικές τους τελετές, έριχναν πάνω σε πυρακτωμένο χαλαζία σπόρους και φύλλα κανναβουριάς και εισπνέανε τις αναθυμιάσεις.
Τον 1ο αιώνα μ.Χ. γίνεται αναφορά στο χασίς στη φαρμακολογία του Διοσκουρίδη του Αναζερβέως και αργότερα ο Γαληνός το αναγράφει σαν αφροδισιακό και ηρεμιστικό μέσο.
β) Μεσαίωνας:
Με την είσοδο των Αράβων στην ιστορική σκηνή, η λέξη χασίς που στα αραβικά σημαίνει βότανο, έγινε γνωστή στο δυτικό κόσμο (χασίς ελ φοκάρα = χόρτο των φτωχών).
Οι 'Αραβες αλλά και οι λαοί που αποδέχτηκαν τον Ισλαμισμό, βρήκαν στην κάνναβη ένα ιδεώδες υποκατάστατο του οινοπνεύματος που η χρήση του απαγορευόταν απόλυτα για θρησκευτικούς λόγους.
γ) Νεότερα χρόνια:
Από τον 13ο έως τον 19ο αιώνα η καλλιέργεια της κάνναβης αποτελούσε μέσο επιβίωσης για μεγάλη μερίδα του αγροτικού πληθυσμού.
Η εισαγωγή της κάνναβης στην Αμερική οφείλεται στους Ευρωπαίους κατοίκους.
Τον 18ο και τον 19ο αιώνα η καλλιέργεια του φυτού ήταν μια αξιοσέβαστη επαγγελματική δραστηριότητα για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της Νέας Γης.
Στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα πολλοί καλλιτέχνες ανακαλύπτουν τις ευφορικές ιδιότητες της κάνναβης με αποκορύφωμα τη "Λέσχη των Χασιοτών" που ίδρυσαν στο Παρίσι συγγραφείς όπως ο Victor Hugo, ο A, Dumas, ο Charles Baudelaire, ο Th. Gautier, κ.ά.
Στην Ελλάδα το 1890 εκδίδονται οι πρώτες απαγορευτικές διατάξεις κατά του χασίς.
Η οριστική απαγόρευση της καλλιέργειας του ανάγεται (στο 1923).
Το φυτό:
Χασίς λέμε το ξεραμένο ρετσίνι, που βγαίνει από αδενικές τρίχες που υπάρχουν στα λουλούδια και στα ακρινά στελέχη κυρίως των θηλυκών φυτών της κάνναβης.
Παρ' όλο που θεωρείται πως υπάρχουν δυο είδη κάνναβης, η Ινδική και η Κλωστική ή Ήμερη και καλλιεργείται η δεύτερη για την παράγωγη ινών για σχοινιά, δίχτυα, σάκους κ.ά., η Ινδική είναι μια παραγωγή της Κλωστικής.
Ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες αναπτύσσεται η μια ή η άλλη μορφή.
Το θηλυκό είναι περισσότερο αναπτυγμένο - αναφέρεται ότι σε ύψος μπορεί να φθάσει τα 6 μέτρα - από το αρσενικό και η διαφορά τους όσον αφορά την περιεκτικότητα σε ρετσίνι είναι σημαντική.
Το θηλυκό βγάζει περίπου 50 -200 %τ περίπου χασίς. Το φυτό που καλλιεργείται για τις ίνες του και τους σπόρους του (το κανναβούρι), σπέρνεται από τον Μάρτη μέχρι τον Μάη και ανθίζει, το αρσενικό, από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβρη και το θηλυκό αργότερα.
Τα φύλλα του έχουν χαρακτηριστική δαντελωτή όψη και σε ύψος το δεντράκι φτάνει το 1 -1,5 μέτρο.
Συλλογή - Παρασκευή:
Μετά την άνθηση συλλέγουν το χασίς με δυο κλασικούς τρόπους. Σε μεγάλες εκτάσεις φυτεμένες κανναβουριές γυρίζουν οι συλλέκτες με δερμάτινα καλύμματα στα οποία κολλάει το ρετσίνι που μετά ξύνεται προσεκτικά. (Περσία - Ινδίες).
Στην Ελλάδα κόβουν τις κορυφές των φυτών - τις φούντες - τις ξεραίνουν και τις αποθηκεύουν. Τους χειμωνιάτικους μήνες τις τρίβουν και τις κοσκινίζουν.
Το τελευταίο προϊόν που περνά από τα φίλτρα είναι το "μπουμπάρι".
Με κατάλληλο βάρος ή πρέσες αργότερα φτιάχνονται οι πλάκες χασίς, γνωστές σαν "ψωμιά".Ανάλογα με το χρώμα προσδιορίζεται και η ποιότητα. Καλύτερη θεωρείται η μαύρη.
Κάπνισμα - ναργιλές:
Το κάπνισμα μπορεί να γίνει με τους ίδιους τρόπους που υπάρχουν και για τον κοινό καπνό, όπως σε τσιμπούκι, σε ναργιλέ και σε τσιγάρο.
Ο πιο χαρακτηριστικός όμως τρόπος καπνίσματος του χασίς είναι σε ναργιλέ. Ο ναργιλές αποτελείται από τα παρακάτω μέρη:
Ι) Την "τσίκα" ή "Γούργουλα" που είναι το δοχείο του ναργιλέ, φτιαγμένο από γυαλί ή κολοκυθά ή πηλό.Καλύτεροι "γούργουλες" θεωρούνται αυτοί που φτιάχνονται από το κέλυφος του ινδοκάρυδου.
Η λέξη "ναργίλ" άλλωστε είναι αραβική και σημαίνει ινδοκάρυδο.Όταν δεν υπάρχει έτοιμη τσίκα -όπως στις φυλακές - κατασκευάζεται από κονσερβοκούτια ή από μασημένες ψίχες ψωμιού.
2) Το "σέρι", ένα κάθετο σωλήνα, που στο κάτω άκρο του έχει τρύπες.
3) Τον "λουλά" ή "φέσι" ή "Θανάση", που προσαρμόζεται στο πάνω άκρο του σωλήνα και αποτελεί την εστία καύσης του χασίς.
4) Το "καλάμι" ή "μαρκούτσι" που είναι ο σωλήνας αναρρόφησης του καπνού περασμένος στον "γούργουλα" από μια τρύπα στο ένα πλάγιο τοίχωμα.
Στο απέναντι πλάγιο τοίχωμα υπάρχει μια άλλη τρύπα η "ντουμανότρυπα" που χρησιμεύει για το φύσημα του καπνού.
Το κάπνισμα του χασίς σε ναργιλέ, γίνεται αφού το γεμίσουν στα τρία τέταρτα περίπου με νερό ή γάλα και τοποθετήσουν τα κομμάτια του χασίς στο λουλά ανάμεσα σε δυο στρώματα βαρύ περσικού καπνού, που λέγεται τουμπεκί. Από πάνω βάζουν το καρβουνάκι και το ανάβουν. Μετά ρουφώντας από το "καλάμι" εισπνέουν τους φιλτραρισμένους, από το νερό και το γάλα, καπνούς του χασίς και του τουμπεκί έχοντας εν τω μεταξύ βουλώσει με το χέρι τους την "ντουμανότρυπα".
Με τρεις ή με τέσσερις βαθιές εισπνοές και παρατεταμένο κράτημα του νερού στους πνεύμονες, έρχεται το "μαστούρωμα" δηλαδή το σύνολο των ψυχοσωματικών επιδράσεων του χασίς.Σήμερα που όλο και περιορίζεται ο αριθμός των τεκέδων και αλλάζει η ταξική προέλευση αυτών που δοκιμάζουν τις τετραϋδροκανναβινόλες, η χρήση του ναργιλέ έχει αντικατασταθεί με αυτή του "γεμιστού" ή με το "τσιγαρλίκι".
"Γεμιστό" λέγεται το τσιγάρο που αφαιρέθηκε ένα μέρος του καπνού και αντικαταστάθηκε με κομματάκια από πλακίδια χασίς.
"Τσιγαρλίκι" είναι το κατασκευασμένο από την αρχή τσιγάρο με ανακατωμένο καπνό και τρίμματα χασίς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου