03 Σεπτεμβρίου 2007

" New Orleans Memories " - Various, Jazz & Tzaz No153

Τη νύχτα της 28ης και την μέρα της 29ης Αυγούστου του 2005, η πόλη της Νέας Ορλεάνης χτυπήθηκε από μια φυσική θεομηνία, όμοια της οποίας δεν είχαν γνωρίσει ποτέ πριν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η καταστροφή, ο θάνατος, η ερήμωση, και το ανθρώπινο ξεγύμνωμα που προξένησε ο τυφώνας Katrina - που ενισχύθηκε σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός από τον τυφώνα Rita - δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις.
Ούτε οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου από το τηλεοπτικό δίκτυο CΝΝ και άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία λένε όλη την ιστορία. Οι δικές μας «μνήμες» από τη Νέα Ορλεάνη έχουν να κάνουν με τη μουσική -παρόλο που, πολύ άνετα, θα μπορούοαν να επεκταθούν σε πολλούς τομείς του πολιτισμού, της γεύσης, της απόλαυσης, της διασκέδασης, του σινεμά, του ταξιδιού κ.ο.κ.


Η πολύμορφη αυτή πόλη / περιοχή δεν αντιπροσωπεύει για μας μόνο το «λίκνο της τζαζ» αλλά έναν γεωγραφικό χώρο όπου οι άνθρωποι συναντιούνται και συνυπάρχουν - πράγμα που θα ήθελε την έκταση ενός βιβλίου! Το ίδιο όμως θα συνέβαινε αν θέλαμε να μιλήσουμε για τη μουσική της Νέας Υόρκης ή του Παρισιού. Απλώς, με τη Νέα Ορλεάνη, τα πράγματα έχουν έναν πιο σαφή χαρακτήρα, έναν πιο ξεκάθαρο ήχο. Και μια συγκεκριμένη αίσθηση - ή αισθητική... ακόμα και όταν τα ιστορικά στοιχεία και η έρευνα δεν συμφωνούν, η «γέννηση» της τζαζ ανάγεται στη Νέα Ορλεάνη.
Όλη η παλιά, η παραδοσιακή τζαζ φέρει το χρώμα και το άρωμα αυτής της πόλης. Και όλοι οι πρώτοι σταρ αυτής της μουσικής προήλθαν από τη Νέα Ορλεάνη: o Buddy Bolden, o Freddie Keppard, o Bunk Johnson, o King Oliver, o Louis Armstrong (όλοι τους κορνετίστες / τρομπετίστες) ήσαν τέκνα της Νέας Ορλεάνης. Και ο θρύλος της τζαζ στηρίχτηκε ακριβώς εκεί: από τον Buddy Bolden που πέθανε το 1931 χωρίς να έχει αφήσει πίσω του ούτε ένα ηχογραφημένο δείγμα της μουσικής του ως τον Louis Armstrong που η μουσική του έφτασε σε κάθε γωνιά του κόσμου...
Ο όρος «τζαζ» (σαν έκφραση με προφανές σεξουαλικό νόημα, που πέρασε σε χαρακτηρισμό μουσικής) είναι μάλλον σίγουρο ότι «γεννήθηκε» στη Νέα Ορλεάνη - στο πασίγνωστο Storyville, με τα κέντρα διασκέδασης, τα πορνεία και τα σχετικά που αναφέρει ο μύθος και η ιστορία. Εκεί έπαιζαν τζαζ γιατί εκεί έβρισκαν δουλειά οι μουσικοί. Όμως η «διασπορά» της μουσικής ήταν κάτι που συνέβαινε συνεχώς στις αρχές του 20ου αιώνα, πριν κλείσει (το 1917) το «κακόφημο» Storyville: ο πιανίστας Jelly Roll Morton είχε ήδη δουλέψει στο Λος Άντζελες. Και μετά, η Original Dixieland Jazz Band (το πρώτο γκρουπ που έκανε δίσκους) απέκτησε stardom στη Μεγάλη Βρετανία και ο Sidney Bechet στηΓαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη (ακόμα και στην Ελλάδα είναι πιθανόν να είχε έρθει)...
Σκοπός μας εδώ δεν είναι ούτε να αναλύσουμε διεξοδικά όλα τα μουσικά δρώμενα της Νέας Ορλεάνης στην πορεία του χρόνου, ούτε όμως ναπαρασυρθούμε από τους θρύλους και της παραδόσεις. Αυτό που κυρίως πρέπει να έχουμε υπ' όψιν είναι ότι ο λεγόμενος «ήχος της Νέας Ορλεάνης» δεν είναι «ένα» πράγμα - αντίθετα, καλύπτει μια πολύ μεγάλη ποικιλία μουσικών ιδιωμάτων που έχουν βάση στην πολυπολιτισμική παράδοση της ευρύτερης περιοχής (που μπορεί να πιάνει όλη την πολιτεία της Λουιζιάνα - και ναεκτείνεται εκτός αυτής - ή τον μισό κόλπο του Μεξικού και μέρος της Καραϊβικής κ.ο.κ.). θα επικεντρωθούμε στην τζαζ και στις μεγάλες φυσιογνωμίες της που, πέρα από το άρωμα της πόλης, έφεραν τη δική τους ταυτότητα στη μουσική - όμως δεν μπορούμε ν' αγνοήσουμε εντελώς τα ιδιότυπα R&Β ή τα λαϊκά ιδιώματα του Cajun ή του Ζydeco και, βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε (με τίποτα!) το τεράστιο impact που έφερε στη θρησκευτική μουσική η γιγαντιαία παρουσία της Mahalia Jackson...

"New Orleans Memories"
(Περιοδικό: Jazz & Τζαζ)
Έτος κυκλοφορίας: 2005
Είδος: Jazz
Περιεχόμενα:
1. LOUIS ARMSTRONG: Do You Know What It Means to Miss New Orleans? (Alter, DeLange) 1947
2. SIDNEY BECHET: When the Saints Go Marchin'ln (traditional) 1949
3. BUNK JOHNSON: High Society (Steele, Melrose) 1946
4. KID ORY: Tiger Rag (NickLaRocca) 1946
5. SIDNEY BECHET: Wild Man Blues (Morton, Armstrong) 1940
6. GEORGE LEWIS: Burgundy Street Blues (George Lewis) 1953
7. BUNK JOHNSON: Franklin Street Blues (Bunkjohnson) 1943
8. JELLY ROLL MORTON: Wolverine Blues (Morton, Spikes) 1927
9. JIMMIE NOONE: Apex Blues (Hines, Noone, Patton) 1928
10. KING OLIVER: West End Blues (King Oliver) 1929
11. MAHALIA JACKSON: Move On Up a Little Higher (Browster, Davis) 1947
12. TOMMY LADNIER: Really the Blues (Mezz Mezzrow) 1938
13. RICHARD M. JONES: Canal Street Blues (Oliver, Armstrong) 1944
14. CLIFTON CHENIER: Louisiana Stomp (J.R. Fulbright) 1954
15. PROFESSOR LONGHAIR: Mardi Gras In New Orleans (RoyByrd) 1949
16. BILLIE HOLIDAY: Farewell to Storyville (SpencerWilliams) 1947

Δεν υπάρχουν σχόλια: